Ağlıyorum Şiiri - Oğuz Gündoğdu

Eskiden hep sen üzünce ağlardım
Yada beni çok mutlu ettiğinde
Sonra sensizliğe ağlar oldum, birde zamansız gidişine.
En çok neyi özlüyoum biliyormusun?
Ellerimi tutup gözlerimin taa içine bakıp seni seviyorum diye haykırışını.

Şimdi kimler aldı yerini biliyormusun
Kimlere anlatıyorum sevdamı.
Boyları bazen aynı bazen farklı şişeler.
Koyuyorum karşıma başlıyorum anlatmaya seni.
Ben seni anlatıyorum onlar susuyor.
Onlar sustukça ben susuyorum.
Bütün bedenimi onlarla dolduruyorum,
Belki içimde sen boğulursun,bende artık yaşamaya başlarım diye.
Ama öyle bir hapsolmuşsunki kalbimde;
Çıkartamıyorum istesem bile.

Sonra bittikçe ben terkediyorum şişeleri
Yerine yenilerini getiriyorum.
Hemde öyle bir terkediyorum ki;
Tüm acımasızlığımla, tüm gücümle boş duvarlara vura vura.
Tıpkı senin beni acımasızca terkettiğin gibi.

Eskiden hep sen üzünce ağlardım
Yada çok mutlu ettiğinde.
Sonra sensizliğe ağlar oldum,birde zamansız terkedişine.
Aşka şait gösterilmezmiş.Tamam! ! Kabulum..
Ama gözyaşlarımın şaitleri seni yargılamak için beklemekteler.
Her baktığımda gözlerimi yakan resimlerin.
Kültablasında birbirlerini ezerek yer arayan izmaritler.
Her ağladıkça ıslanmaktan bıkan yastıklar.
Hadi! ! Gözbebeklerimde saklayamadığım her damlanın hesabını ver şimdi onlara.
Kalbimi aşka kilitleyen mühür,
Yaşamımı dört duvara hapseden gardiyan.
Yol almaktan yorulan ömrümün son durağı oldun.
Ben değil.Şimdi bir canım kaldı bende özgür bıraktığın.
Ecelim ol ki herşeyim senin oldu diyebileyim.

Eskiden hep sen üzünce ağlardım.
Yada beni çok mutlu ettiğinde.
Artık dönüşünü beklemiyorum.
Ben yine ağlıyorum;
Bir senle geçen günlerin kısalığına,
Bir senin sahteliğine;
Birde senin kahpeliğine..! ! ! !