AĞLIYAM(470)
Yârim vuslatımız mahşere kaldı
Sazımı bağrıma basıp ağlıyam
Zalım felek seni elimden aldı
Umutları dar'a asıp ağlıyam
Yâr aşkımız tüm cihana duyrulsun
Yansın yâr diyerek yürek kavrulsun
Yüce dağ başına külüm savrulsun
Acı poyraz gibi esip ağlıyam
Bu hasretin narı yaktı sinemi
Eksik etmez felek gözdeki nemi
Gelip geçti ömrüm gayrı son demi
Vuslattan umudu kesip ağlıyam
Erciş'li Emrah'tan perişan halım
Döküldü yaprağım kurudu dalım
Selvihan diyerek Yârab al canım
Kadere talihe küsüp ağlıyam
ZA'ÎFÎ"m dünyaya bitti hevesim
Gün ve gün sıkışır solda kafesim
Yetiş gel sevdiğim bu son nefesim
Tabutlar içinde susup ağlıyam.
19 MAYIS 2023 İST
ŞİİR:AĞLIYAM
ŞAİR:TC KÜLTÜR VE TURİZM BAKANLIĞI HALK ŞAİRİ RÜSTEM ŞAHİN (ZA'ÎFÎ)
KİTAPLARI: GÖNÜLDEN DİLE, GEL SEVDİĞİM VE BU HİCRAN YARASI (470)
NOT: Sayfamda paylaştığım tüm şiirlerim kitaplarımda ve Antoloji.com'da tescillidir keyifli okumalar.
Kayıt Tarihi : 25.11.2025 13:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.




Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!