Ağlayan Kalem Şiiri - Gülcan Arıkan

Bıraktığın kalemle
Sana üç satır şiir yazacaktım
Mürekkep damladı sayfaya
Sayfada mürekkep ilmek ilmek,
Kalem ağladı yazamadım,

Varlığın ne hoş gelmiş bana oysa,
Kendime iyi bakmamı tembihledin giderken
Varlığınla doldurduğun o boşluk,
Sen giderken kocaman bir uçurum,
O uçurum simdi tüm acıların düğümü
Hani derler ya;
"Bilemem bir doğduğum bir de öldüğüm günü"
Sen giderken söz vermiştim
Tutamadım sözümü,
Kendime iyi bakamadım...

Bu asırda mı var bir sorun,
Ben mi fazla karamsarım,
Sevince dibine kadar dolu dizgin aşk,
Ayrılınca dibine kadar dolu dizgin keder,
Yok mudur bir denge,orta yolu yok mudur?
İlla da hep uçlarda mı yaşanmalı bu dertler,
İlla da her filmin sonu mutsuz mu biter,
Yaşamak hani öyle mor sümbüllü bağlar,
Yemiş meyve dallar değilmiş,
Yaşamak her düştüğünde tekrar kalkabilmek,
Yaşamak seninle kapandı sandığım yaraların
Gidişinle beraber kanadığını görmek,
Rüyada uçurumlara düştüm sanıp,
Sabah ruhumda kalp kırıklıklarımla uyanmakmış...

Yaşamak;
yanımdayken gözlerine bakamamak,
Sen gittikten sonra ise
Senin bıraktığın kalemle
Sana üç satır şiir yazamamakmış...