Gülmek, azizim, ne kadar saçma değil mi içimiz ağlarken? Umutsuzken, mutsuzken ve kimsesizken gülmeye çalışmak, duygularını gösterememek çok zor değil mi? Mutluluktan gülmek nasıl bir duyguydu, hatırlayamıyorum ama özlüyorum soluksuzca mutlu olmayı, mutluluktan hiç ayrılmamayı, mutsuzluğu özlemeyi.“Yıkıklar kentinden selamlar!” diye bağırmak istiyorum megafondan; herkes neler hissettiğimi bilsin herkes beni anlasın istiyorum. Umutlarımı gömdüm yine, her gün mezarına gidiyorum, her gün çiçek ekiyorum ve her gidişimde gözyaşlarımla suluyorum toprağını.
Soyguncu soysun da, vurguncu vursun
Sen ana karnında boşa durursun
Doksan günde çık gel, dokuz ay dursun
Doğmaya gayret et, doğmaya bebek
Sonra geç kalırsın yağmaya bebek.
Devamını Oku
Sen ana karnında boşa durursun
Doksan günde çık gel, dokuz ay dursun
Doğmaya gayret et, doğmaya bebek
Sonra geç kalırsın yağmaya bebek.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta