Ağlanacak hale güleriz ancak

Neşe mi kaldı ki? Yüzümüz gülsün,
Ağlanacak hale güleriz ancak.
Kimse umur etmez garibim ölsün!
Sonra da göz yaşı sileriz ancak.

Çokca soyutlandık sosyal yaşamdan,
Bir kısım vazgeçmez ol ihtişamdan.
Gece karanlıkta yaktığın şamdan,
Sabaha ermeden üfleriz ancak.

Çökmüş ruhumuzun dili isyanda,
Umuda el pençe durur bir yanda!
Kararan günleri tek tek saysan da,
Düne ağıt yakar inleriz ancak.

Bilinçle, gayretle aranan çözüm,
Ne fırsatlar sunar yarına, gözüm.
İçten içe kaynar anlamsız sözüm!
Madem, anlamsızdır eleriz ancak.

"Kendi göbeğini kendisi kesen",
Minnetlerde olmaz, başarmış isen.
Durmuş oğlu ister, aydınlık, esen,
Hep böyle yaşamak dileriz ancak.