Ağlamak İstiyorum Şiiri - Gökhan Ateş

Bu gün çok efkârlıyım, ağlamak istiyorum.
Bir sebebi yok, bende bilmiyorum,
Kafam bulanık şekilden şekle giriyor,
Dayanamıyorum, ağlamak istiyorum.

Sahip olduklarının kıymetini bilmeyenleri,
Etrafındaki güzellikleri görmeyenleri,
Onca melek varken şeytan sesi dinleyenleri,
Dünya bir yana gönülleri bile fetih ederken,
72 millet tek yumruk, tek bayrak iken,
Av için it besleyip hak için cenk ederken;
Şimdi itlerin kendilerini sahip sandıklarını,
Ulu orta Milletimi kandırdıklarını görünce
Dayanamıyorum, ağlamak istiyorum.

Toprağı düşünüyorum, niçin bu kadar vefalı!
Niçin kazanları, bölen – parçalayanları sarıyor.
Ne insanlar var çevrende sıkıntılı, cefalı,
Ne mahlûklar var güzelliklere belalı,
Dostlar, arkadaşlar var bülbül misali
O kadar dikenine rağmen güle sevdalı.
Yar var; o kadar da zarif, güzel, edalı.
Bir kadar da zalim ve vicdansız
Dayanamıyorum, ağlamak istiyorum.

Sonra kendimi buluyorum bir yerlerde,
Mazi canlanıyor gözlerimin önünde,
Günahlarım, sevaplarım canlanıyor,
Yaşadıklarım bir film şeridi şeklinde.
Ne fayda ayırt etmekte zorlanıyorum,
İnanmak, güvenmek, saygı duymak…
Yaradan’a şirk koşarcasına sevmek!
Hangisi günah, hangisi sevap?
Dayanamıyorum ve ağlıyorum…

GÖKHAN ATEŞ