Ağlamak çare değil
Sen gidiyorken uzaklara
Göz yaşlarım hiçbir şeyi değiştirmez
Değiştirmeyecek sen yoksan
Kollarımda…
Bu kadar çok severken seni
Neden ayrıldık diye soruyorum
Sana, kendime, ona, buna, şuna
Hem de….
Bizi yaratana…
Ölümün soğuk nefesini
Sen varken hiç duymamıştım
Öyle güzeldi ki hayat seninle
Öyle güzeldin ki sen,
Sıcacık kollarımda…
Bir hayatı ikiye bölüp yaşadık
Yarısı senden, yarısı benden
Ama şimdi yoksun sen
Yarım kaldık biz, ben
Bu dünyada…
Hiç düşünmemiştik bunları
Ölmeyi, sensiz, bensiz kalmayı
Hiç konuşmamıştık senle
Hiç yoktu ayrılık, ölüm
Planlarımızda…
Senin gittiğine ve gelmeyeceğine
İnanamıyorum,
Seni unutmak ne kadar zor bir bilsen
Nasıl söküp atarım seni kalbimden
Hayatımı adamışken sana
Şimdi hayat boş her şey sıfır
Bir tek ben kaldım etrafımda
Hiç kimse yok ki başka
Oysa alışmıştım sana
Senle olmaya…
Söyle şimdi ne yaparım
Seni yokluğunda nasıl yaşarım
İçime düşen kor yakıyor beni
Bu yangında yalnızım şimdi
Sönmüyor bu yalnızlık yangını
Kayıt Tarihi : 10.1.2009 14:42:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
bir gün oturuyordum bir yerlerde, neresi olduğı pek mühim değil. çok sevdiklerimden bir tanesi aradı, yine çok sevdiklerimden bir tanesi çok sevdiği birini kaybetmiş. genceciktiler, çok sevmişlerdi ve onlar için hayat, sadece beraberken anlamlıydı. yalnız kalana ithafen...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!