Ağlamak Şiiri - Ali Ulvi Şahin

Zordur dünyayı duymak!
Hele hissetmek ve yaşamak?
İlk: gözler duyar bilir mi siniz? ...
Ta derinden, hüznü ve sevinci.
Süze süze, inceden inceye,
Benliğinin daracık dehlizlerinden
Geçirerek…
Sonsuz bir sel gibi kabarıp;
Göz pınarlarını patlatırcasına,
Zorlayarak…

Sonra: bir dağ yuvarlanır sanki,
Molozlar sürüklenir; gümbür gümbür,
Ve gelip düğümlenir;
Gırtlağınızda…
Ne nefes geçer,
Ne yutkunmakla açılır…
Karın boşluğundan kalkan kramplar:
Birbiri ardına zorlar,
Boğazdaki barajı…
Dudaklar: biriktirdiği ne varsa tutar,
Ne aşağı, ne yukarı…

Derken:
Bir volkan patlar!
Lav yerine, tükürükler saçarak,
Ses: bir şimşeğe döner…
Çaktıkça çakar, hıçkırıklarla!
Ardından gök gürültüsü…
Ve inceden bir yağmur süzülür;
Tuzlu tuzlu…
Böyle duyulur dünya;
Eğer duyarsan…
24 AĞUSTOS 2012