ağlama duvarında avucumda eski bir ben
dikilmekteydim en sökülmüş yerimden
kırlangıçlar mı geçiyordu çığlık çığlığa
yoksa bir çocuk gülümseyişi miydi kanatan beni
beklemekteydik ağlama duvarında bir sürü insan
kaybolmuş gözlerimizle korkan hep korkan
ağlama duvarında gözyaşlarım kimin için sorma anlatamam
bıktım omuzlarımda ölmüş melek kokularıyla dolaşmaktan
ah! eskisi gibi siyaha uzamıyor sakallarım
ve herkeste bir telaş bir rüzgar, biliyorum yakındır yıkılmam
kendimi bildim bileli buralardayım, yine de tanımadığım bir sürü insan....
Kenan ArmanKayıt Tarihi : 26.9.2010 22:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
melekler ölümsüz.ölümsüz melek kokusu..
...............Tebrikler usta kalem.
TÜM YORUMLAR (14)