Ağladım Anne Şiiri - Uğur Musab Şahin

Mezarlıkta, kabirler sıraya dizilmiş,
Taşlar yere eğilmiş, yazılar silinmiş,
Üstlerine, sanki yeşil otlar serilmiş,
Başucunda oturdum, ağladım anne…

Yanında uzanmış yatarken babam,
Etrafında amcam, dedem ve halam,
Gelmek için can atan, onca akrabam.
Başucunda oturdum, ağladım anne..

“Gurbetten gurbete yol olur” derler,
Ne kalanlar biliyor, ne de gidenler,
Hepside öldü üstüne toprak örtenler,
Başucuna oturdum, ağladım anne…

Evler boşalırken, doluyor mezarlar
Onlarda ölüyor, bu dünyada azanlar.
Menfaat uğruna eşe dosta kızanlar,
Başucuna oturdum, ağladım anne.

Oysa birlikte gelirdik, bu mezarlığa,
Evde girerdi babam, kalma pazarlığına.
Arabamda su kapları çeşme başında,
Başucunda oturdum, ağladım anne..

Varlıkta saklanmış, o yokluğa hasret,
Sırasını bekler kalanlar, ölüme hicret.
Ne çocuk ve işlerin, ne yaş mazeret
Başucunda oturdum, ağladım anne..

Köyde, şehirde aynı hayat, aynı rehavet
Herkes dünyaya dalmış, aynı meşveret,
Ölüm nefiste hapis, ağızda söz feraset,
Başucunda oturdum, ağladım anne..

Değirmen taşı dönüyor, menzili yakın,
Nefsine amade olma, sakın ha sakın
Evladından, malından ölüm daha yakın,
Başucunda oturdum, ağladım anne..

Öldüğün günden beri dertleşemedik,
Sen gideli kızlarla da, hiç görüşmedik,
Miras kalan malları, biz bölüşemedik.
Başucunda oturdum, ağladım anne..
2025