Ağla Şiiri - Mübeccel Öztürk

Trenin kalkış düdüğünü çalmasıyla,
başlamıştı gözyaşları akmaya.
Bir vakit tereddütten sonra sorabilmiştim;
Yardımcı olabileceğim bir şey var mı diye ?
Elleri ile dökülen gözyaşlarını toplamaya çalışıyordu.
Derin bir bakıştan sonra;
Anamı kaybettim dedi..
Çantamdan çıkardığım kağıt mendili eline tutuştururken, diyebildim ancak; Başınız sağ olsun..diye.
Nasıl avutabilirdim ki, hangi söz hafifletebilirdi yüreğindeki acıyı..
Gayri ihtiyari çıkmıştı ağzımdan, ağla daha daha çok ağla..kelimeleri.
O an durdu göz göze geldik; Anan var mı ? Diye sordu..
Yoktur anam, beni doğururken ölmüş...