Munzur’un sularında bir çığlık yankı,
Dağların doruğunda hüzünle saklı.
Bir turna misali kanadı kırık,
DersimliKiz ağlar, geceye yakın.
Pülümür yolları taşına sinmiş,
Hasretin ateşi yüreğe inmiş.
Bir yanık türküyle gönlü daralmış,
Her dizesi ağıt, sesiyle yanmış.
Çewlig’in rüzgârı saçını savur,
Karlı doruklarda yürek avunur.
Bir ömür sevdaya kurban olur,
DersimliKiz, kaderine vurulur.
Ah o gözlerinde Munzur’un rengi,
Yüreğinde saklı isyanın dengi.
Her ağıtta adın yankılanır ki,
Toprak bile senle nefes alırdı.
Kayıt Tarihi : 26.8.2025 22:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Munzur dağlarının eteklerinde, rüzgârın uğultusu ile turnaların kanat sesleri birbirine karışırdı. O diyarda bir genç kız yaşardı: adı dillere “DersimliKiz” diye destan olmuştu. Onun gözleri Munzur’un berrak suyunu andırır, sesi dağlarda yankılanan bir ağıt gibi yanık gelirdi. Çocukken Pülümür yolunda koşar, çiçeklerin arasına gizlenirdi. Yüreğinde hep bir özgürlük, bir isyan, bir de hüzün vardı. Ama hayat, dağların karı gibi ağır ve acımasızdı. Sevdiğini kaybetti, köyleri boşaldı, turnalar göçtü. Her bir kayıp, her bir acı onun yüreğinde derin izler bıraktı. Geceleri Munzur kıyısında oturur, rüzgâra dertlerini söylerdi. Sanki taşlar, sular, ağaçlar onu dinlerdi. Halk arasında “DersimliKiz” bir sembol olmuştu: hem sevdanın, hem hüznün, hem de direnişin adı. Onun türküsü, onun ağıdı kuşaktan kuşağa aktı. Bugün Munzur’un sularına kulak veren biri, hâlâ onun fısıltısını duyabilir. Çünkü DersimliKiz, yalnızca bir insan değil; dağların, suların ve unutulmayan acıların sesiydi.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!