Ağıt Şiiri - Derya Penbe

Ne zaman görsem seni düşler sokağında,
İnerim o deli çağlayan ırmakların yanına.
Göle uzanır o an seni yaşar seni düşlerim.
Bir de etrafımda kimsecikler yoksa seni görürüm sanki...
Bir tek derdimi rabbim anlar ona sığınır onun kucağında,
seni ona anlatır ondan sadece seni dilerim.
Büyü bozulur ve ben başlarım ağıtlarımı yakmaya...
Hırsımı saçlarımı yolmaktan alırım.
Gidipte kimseye hesap soramam ki!
Ta uzaklardan duyarım sazların sesini
Sazların telleri sana seslenir duyar mısın?
Ağıtlar sana yakılır bilir misin,
Düşmanlar sana inat yakar kınaları görür müsün?
Sisli dağların tepelerinde birleşen tüm aşıklar
Yönelir Allah a ellerini açıp dua ederler
Kara kışın yollarından dönüp bu kara sevdanın bitmesi için.
Göz yaşlarım yollarına sel olmuş misali,
Artık neyleyim sensiz bu gözleri
Yokken türküleri duyamazsın.
Yükün diyerek aldığın sırlarınla dönemezsin.
Bu sevda yaşatır mı beni
Yaktı tüketti gayri...
Bu hasret yetti canıma.
Sen diye bastığım kara taş avutmaz artık beni,
Alsın nehirler canımı eğer ben bu diyardan çekip gitmezsem....