Ağıt Şiiri - Samira Samiraninsiiri

Bir İsim İçin Ağıt (revize)

Öğle selası uzadı mahalleye
kavakların gölgesi büyüdü avluda.
Rüzgâr, imamın sesinden ince bir sızı aldı
adını fısıldadı taşlara, taşlar susmayı seçti.

Yeşil örtünün üzerindeki ay yıldız
bugün daha parlak göründü gözüme.
Bir yazma titredi teyzemin elinde
duaların kenarı ıslandı, gül kokusu ağırlaştı.

“Helal midir” diye soruldu kalabalığa
ben elimdeki suskunluğu kaldırdım.
Sana hakkımı helal ettim
bana bıraktığın bütün yaralarla birlikte.

Komşular, “erken gitti” dedi kapı diplerinde
ben “erken değil” dedim içimden.
Vaktin cömert olduğu bir saatti bu
kalbin en hafif olduğu an seçilmişti.

Omuzlarda yürüdün, yol genişledi
gökyüzü yüzünü indirdi üstümüze.
Toprak ince bir ekmek gibi bölündü
payına düşen sessizliği örttü üstüne.

Bir kova su döküldü ardından
izlerin parladı kaldırım taşında.
Ben eğildim, bir tek susam tanesi gibi
kaldı içimde dünyaya dair her şey.

Şimdi söyle sevgilim,
kim daha yükseğe bakar benden sonra
kim adını bu kadar dikkatle taşır
kim geceyi senin kadar usul söyler.

Sen ölü değilsin, biliyorum
ölüm senin üzerinden geçerek inceldi.
Ağrının eski haline bir mendil bağlandı
gözyaşı tül oldu, yüzüne yakıştı.

Belki Kevser’in kıyısında bir güvercin
avuçlarından su içer şimdi
belki çocukluğunun kırık tarakları
tarar saçlarını rüzgârın içinden.

Bir kaval sesi uzuyor uzak bir evden
Hicaz, kapının eşiğinde dolaşıyor.
Pencerelerde perde kıpırdıyor az az
yastığın üstünde gölgenin yeri hâlâ sıcak.

Adın ağzımdan düşmüyor;
her harfi tekrar doğuruyor geceyi.
Bir Fatiha gönderiyorum kalbimden
kelimelerin başında bir gül suyu gezdirerek.

Ve bil ki sevgilim,
seni yücelten yalnız gidişin değil
bende büyüttüğün merhamettir.
Ben bu merhameti
kalbimde taşıyacağım.

Bir gün yolum yine düşerse o avluya
kavak dalları beni tanıyacak.
Helallik yeniden sorulacak belki
ben bu kez susup içimden diyeceğim:
sen gittin, ben kaldım
ama ikimizin adına
dünya artık daha kırılgan.