Ağıt Şiiri - Murat Arıcı

Adını okudum mezar taşında;
Yüreğim yeniden parelendi dost.
Oturdum bir müddet yanı başında;
Gözlerim yaş ile harelendi dost.

Doğru sandın Azrail’in sözünü;
Kurtlara kemirttin içten özünü.
Toprağa çevirdin birden yüzünü;
Gidince mesafe aralandı dost.

Dünyanın neyine kızdın ki bilmem?
Firkati ne zaman yazdın ki bilmem?
Geride kaç kişi üzdün ki bilmem?
Sevenlerin yasla karalandı dost.

Her ölüm erkendir kalana ama;
Vakitsiz kapıldın ebedi sam’a.
Düşürdün bizleri öyle bir gama;
Hüzünler peş peşe sıralandı dost.

Yatarken sen burda yazda ve kışta,
Görürüm seni ben daima düşte.
Şimdilik haberler bu kadar işte;
Gönül can evinden yaralandı dost.