Ağır Koşma -I- Şiiri - İbrahim Berber

İyi dinle işte verdim sözümü,
Yüreğine çivi gibi çak beni,
Yanılıp da kaybedersem özümü,
Nemrut gibi ateşlerde yak beni…

Gönenirim bana kıymet verirsen,
Sevdamızı aşkımızı korursan,
Töreliyim bir hatamı görürsen,
Toprağından ayrık gibi sök beni…

Dallarında yıldızlarım uyusun,
Gölgesinde çocuklarım büyüsün,
Hiç kimseler bilemesin sayısın,
Ediver de ağacına kök beni…

Hasret acı, ömür kısa, yol ırak,
Bir cevap ver ne gün biter bu firak?
Kölen isem, işte meydan, ya bırak,
Ya peşine kurban diye tak beni…

Küskün bakma ben barıştan yanayım,
Bir ümit ver, hem minnetle anayım,
Pınarından içe içe kanayım,
Zülfün ile bir kuytuya çek beni…

İzlerini bensiz yola bırakma,
Hatıramı hiçbir kula bırakma,
Ellerimi sakın ola bırakma,
Bir avcundan öbürüne dök beni…

Söyleyenler bin bir hazla söylemiş,
Ne bir eksik ne bir fazla söylemiş,
Eylemiş de ne de güzel eylemiş,
Ta ezelden sana yazmış Hak beni…

Hayat boyu gel beraber olalım,
Sevinçleri paylaşalım, bölelim,
Ölürsek de sarılarak ölelim,
Ahiret’e uğurlama tek beni…