Ağaçlara benzetiyorum kendimi
Göz yaşlarının yanaklarımdan süzülerek
İntihar edercesine
Boşluğa atlaması
Ağaçların solduğunda yapraklarının
O sonsuz boşluğa bırakması gibi.
Dışarıda bakıldığında dimdiktir aslında
Ağaçlarda benim gibi.
Belli etmek istemeyiz duygularımızı ikimizde
O topraklar altında saklar
Bütün duygularını
Ben ise kalbimin derinliklerinde.
O kurtlardan kalan boşlukları kapatmaya
Çalışır gövdesinde
Bende aşklardan kalan yaraları
Onarmaya çalışırım
O sonbahar günlerinde.
Kayıt Tarihi : 6.6.2005 18:59:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!