Nihal'ime Yolculukta Adım Seninle Seferdir

NIHAL’İME AŞKIN SEYR-İ SÜLÛKÛ

(Nihali Tarz Risale)

I. Mukaddime

Aşkın İlk Nefesi

Nihal’im,

Kalbimin en tenha köşesinde doğan ilk kıvılcım,
Sana dair bir vuslat rüyası,
Göğe yükselen duman gibi,
Usanmadan, yorulmadan titrer hâlâ.
Ey canân!
Bu cefalar, bu ayrılıklar,
Sana ulaşmadı mı, aşkın ateşiyle yanmadı mı?

II. Yaralı Gönüller Risalesi

Ey bütün yaralı gönüllerin sığınağı,
Sen ki dertli nefestir, merhametin pınarıdır,
Niye benim hasta gönlümü görmez,
Bu yanık yüreğe merhem olmazsın?
Ey Nihal’im,
Her feryadın, her ahın
Gökyüzünü yarar;
Benim feryadımda ise yalnızca ben ağlar mıyım?

III. Ayrılık Gecesi

Gece çöktüğünde, yıldızlar sızlar gözlerimden,
Kanlı su akar sessiz gözlerimden,
Her damla bir vuslat duasıdır,
Her ah bir seyr-i sülûk yolculuğu…
Ey sevdiğim,
Kara bahtım uyanmaz mı bu feryadla,
Her gözyaşı bir mürşid olur mu ruhumda?

IV. Gül ve Su Alegorisi

O gül yanağının karşısında
Gözlerimden akan kanlı su,
Bir mecazdır, bir sırdır,
Sevda mevsimi henüz gelmemiş olsa da,
Sular bulanık aksın,
Çünkü her akışta sen varsın,
Ve her akışta aşk, varlığımı arındırır.

V. Gam ve Vefa Risalesi

Gamımı içimde sakladım, dediler: “Nihal’e aç!”
Söylesem, o vefasız mı, yoksa duygusuz mu?
Bu suskunluk bir mürşid gibi rehberim olur,
Her bilinmez cevap, bana yeni bir ders verir:
Aşkın yolu, gizemle doludur;
Açılmak da, kapanmak da birer ibadettir.

VI. Tutku ve Utanç

Beni tanıyanlar bilir;
Aklım seninle başımdan gider,
Sen yüzüme bakınca utanmaz mı,
Ben ise aşkın divanesiyim,
Ve utanç da, vuslat da bir ve aynıdır:
İkisi de kalpte bir yangın,
İkisi de ruhun kutsal yankısıdır.

VII. Sevdanın Sonsuzluğu

Ey Nihal’im!
Bu sevda rüzgârında savrulmuş bir yaprak değilim,
Ben bu yangında semayı da tutuşan bir yıldız gibi kavrulurum.
Sorarlar: “Bu ne sevdadır?”
Ve ben cevap veririm:
Bu sevda;
Hicranla vuslat,
Dertle deva,
Gölgeyle de aydınlıktır.

VIII. Son Misra Nihal’im

Nihal’im!

Bu aşk yangınında yanan yalnız ben değilim,
Senin bakışınla tutuşan tüm gönüller semasıyım.
Usanmak nedir bilmez bu sevda,
Çünkü sen:
Hem hicran, hem vuslat,
Hem dert, hem devasın,
Ve bu yolculukta,
Her adım seninle bir sefere dönüşür.