Ağaç Sevgisi Şiiri - Olgu Gürdal

Ben ağacı hiç sevmem,
Yaprağına tutunurum.
Ferahlatan serinliğinde yeşilin,
Dertleri yudum yudum unuturum.

Ben ağacı hiç sevmem,
Dallarına uzanırım.
İncecik zarifliğinde, güzelliği
Kollarında bulduğum saadet sanırım.

Ben ağacı hiç sevmem,
Gövdesine sarılırım.
Sen sanıp o durgunluğu,
Yaşama son kez darılırım.

Ben ağacı hiç sevmem,
Köklerine bürünürüm.
Seni bulamazsam orada,
Ölene dek sürünürüm.

Bütün ağaçlar böyledir,
Sevdirmez kendini insana.
Ne kadar benziyor her haliyle
Yaprak sana, dal sana, gövde sana.
Hadi artık ne duruyorsun?
Köklerini üzerime
Salsana.