Otur diyorum ağacın birine, soluklan her kimsen
insanlar içindeyim, yüzümün pruvasında parlıyor gem
inan ki göl kıyısında çıkmaz güneşler
gündüz olsa da vakti belirsizken.
Saygıda kusur etmiyor ağaç
kınından çıkıyor gece olduğunda günüm
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
