Affetmem Seni Şiiri - Madu Bala

AFFETMEM SENİ,

Ardına bakmadan gitmiştin hani bir vakit,
Bana kalan bu sevdadan hüsran yarım kalmışlık,
Oysa inanmıştım, o büyük yalanına,
Şimdi her şeyi öğrendim canım yana yana,
Sen yerine sarılırken senden kalan yalnızlığıma,

O son bakış gözümde hala ilk günkü gibi taze,
Nasılda çaresiz bırakıp gittin beni bi çare
Gözlerimde yaşlar kalbimde yaralı bir iz,
Geçsede yıllar, yüreğimden silinmez bu his,

Soruyorum simdi sana, nasıl kıydın bu sevdaya,
Bir başkasını koklarken, kokumu aramadımı tenin,
Gittiğin o yerlerde hiç özlemedim mi beni,
hiç mi gözünde geçmedi bizli hatırlar,
Unutturdu mu beni sana o sahte duygular,

Biliyorum bir gün kapını çalacak pişmanlık,
Ne yaparsan yap unutmak mümkün olmayacak büyük mazimizi,
Bensiz vicdanın bir yara gibi kanayacak,
Yokluğumun boşluğunda yankılanacak ismimde her bir sözün,
O gün geldiğinde, gözlerin nemli,
Eski bir şarkı gibi mırıldanacaksın ismimi dudaklarında,
Vicdanının sesi"Affet beni," diyeceksin, için titreyerek,

Kapımda, kırık bir düş gibi duracaksın.
Bekliyorum o anı, hayal değil bu bir gerçek,
O gururlu dik başın önüne eğilerek,
Biliyorum, döneceksin benden af dileyerek.

Diz çöksende, kapımda bu yara kapanmaz bil,
Sen beni artık unut bitir bu sevdayı aklından sil,
Benim savaşım bitti, o af sözünün hükmü yok,
Bu yürek kapısı sana bir daha ne açılır
Ne de kaderimin aşk yazgısı sana yazılır...

MADU BALA ( 02.11.2025)..