Affetmem Kendimi Şiiri - Ahmet Duran Tok

Gece midir insanı hüzne çeken,
Yoksa insan mıdır, hüzünlenmek için geceyi bekleyen?
Bilmiyorum...
Ama bildiğim tek bir şey var:
Saat kaç olursa olsun, seni düşlüyorum.

Biliyor musun en çok neyden korkuyorum?
Ya bir gün ilham aldığım o gözleri unutursam,
Yüzünü, ansızın çarpan bir esintide göremez olursam,
Ya yokluğunun takvimini tutmayı bırakırsam...
İşte o zaman,
Affetmem.
Affetmem asla kendimi.

Peki ya, bir gün özlemezsem seni?
Savrulan saçlarını, o eski gülüşünü...
Kalbim, seni sevmeye direnirse artık,
Sevemezsem artık seni ilk günkü gibi...
O zaman,
Susarım belki.
Ama affetmem.
Affetmem asla kendimi.