Sana, sana söylemek isteyip de
Söyleyemediğim sözlerimi,
Gözlerinin içine bakıp da
Dalamadığım için gözlerimi,
Affet, sevdiğim, affet.
Senin aşkınla çarpan, seni sevip de
Gösteremediğim kalbimi,
Yanında olmam gerekirken
Uzaklarda olan bedenimi,
Affet, sevdiğim, affet.
Seni bilmeden kıran, inciten beni,
Sensiz yapayalnız geçen gecelerimi,
Ellerini tutmam gerekirken
Tutamadığım ellerimi,
Affet, sevdiğim, affet.
Aramızdaki kilometrelerce yolları,
Beklemekten saçımıza düşen akları,
Kavuşamadığımız için çektiğimiz hasreti,
Affet, sevdiğim, affet.
Ayrıldığımız için gözümüzden döktüğümüz yaşları,
Beraber biriktirdiğimiz o güzelim anıları,
Sevgi kokan harika yıllarımızı,
Affet, sevdiğim, affet.
Kayıt Tarihi : 31.1.2025 22:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiir, uzaklık ve iletişimsizlik yüzünden dile getirilemeyen sevgi ve pişmanlığın duygusal bir dökümü. Anlatıcı, sevgilisine söyleyemediği sözleri, göstermeye cesaret edemediği sevgiyi ve yapamadığı dokunuşları dile getiriyor. Her dizede, hem kendi eksikliğini hem de aralarındaki mesafenin ağırlığını hissediyor. Şiir, affetme temasıyla örülü bir özür ve sevgi mesajı sunuyor: uzaklık, hatalar ve gecikmiş davranışlar, gerçek duyguların önüne geçse de anlatıcı içtenlikle sevgisini ve pişmanlığını ifade ediyor. Sonunda her dize, bir kez daha sevgiliden anlayış ve affetme talebiyle bitiyor; bu da onun samimiyetini ve kırılganlığını ortaya koyuyor.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!