AFFET ÖĞRETMENİM
Günlerle geçiştirdik hep değerini,
Bulamadık bir türlü gerçek yerini,
Öğrencilerine verdin bütün sevgini,
Anlayamadık seni affet öğretmenim.
Taş koyduk yürüdüğün yollarına,
Kar yağdı kış yaz demeden dallarına,
Yine de koştuk hep şefkatli kollarına,
Bizi bas bağrına affet öğretmenim.
Uzun uzun sözlerle öğdük seni yine,
Her şeyini sıkştırdık bir tek gününe,
Diliyoruz yüreğindeki yangın söne,
Veremedik hakkını affet öğretmenim.
Yükledik bütün yükümzü sırtına,
Kapattık seni tozlu sınıflarımza,
Söz dinletirsin diye oğlanımıza kızımıza,
Düzen veremedik şu bozuk sazımıza,
Günahı senin sandık affet öğretmenim.
Saldım çayıra öğretmen gayıra dedik,
Bu naneyi biz herzaman yedik,
Başarıyı kendimize, başarısızlığı sana verdik,
Elindeki kalemi sihirli bir değnek sandık,
Sonra perişan halimize oturuup ağladık,
Seni dinliyormuş gibi yapıp dinlemedik,
Günah bizim, günah bizim affet öğretmenim.
İbrahim YAŞAR
30/11/2010 Bursa/Yıldırım
Kayıt Tarihi : 30.11.2010 00:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bir öğretmen olarak geçen 24 Kasım 2010 Öğretmenler günü ile ilgili hissiyatımın bir tercümanıdır bu çalışmam.
Kaleminize, yüreğinize sağlık.
TÜM YORUMLAR (11)