Affet kalbim Şiiri - İbrahim Eroğlu 2

Affet beni kalbim seni çok kırdım
Tanımadan onu boşa yanmışım
Seviyor zannettim öyle de gördüm
Yalan sevdasına ne de kanmışım

Hiç belli etmedi rolü güzeldi
Gönül köşkümde de yeri özeldi
Başlangıcı yoktu bende ezeldi
Bir ömür daima sürer sanmışım

Ölürdüm görmesem bir gün meraktan
Çok korkardım bazen onsuz kalmaktan
İsmi dökülürdü iki dudaktan
Ne yazık adını boşa anmışım

Canım yandığında canı giderdi
Üzgün olduğum gün ona kederdi
Baktığım gördüğüm tek sensin derdi
Yalanmış sevdası yanan benmişim

Tersime dönderdi bana dunyami
Üstüme yükledi kederi gamı
Hayaller kurmuştum yıktı rüyamı
Onun için boşa yanıp sönmüşüm

Geç oldu anladım olanlar olmuş
Katran olup benim içime dolmuş
Gönül bahçemdeki çiçekler solmuş
Baktım da kupkuru çöle dönmüşüm

Kalbim tekrar senden özür dilerim
Üzmem seni daha söz hep gülerim
Öldü derim artık onu silerim
Eroğluyum kalbim ben de senmişim