Affet Beni Şiiri - Necip Pervasız

Ve geldi yine uyuma vakti.
Fütursuzca sorgulamaya başladık.
Amansız yaptığımız hataları, kırgınlıkları.
Hayal etmek dururken sevdiğimiz kadını.

Önce yürek sızlar, ardından akıl buğulanır.
Geriye yaşanmış saçmalıklar kalır.
Yaşantılar geçmeye başlar zihninden.
Ve iki damla yaş düşer gözünden.

Sonra bir ses yükselir ruhun derinliklerinden.
Affet beni, kalbim seni kırdım gereksizlerin yüzünden!
Affet beni, göz pınarım açtım seni!
Değersizlere verdiğim değer yüzünden.

Susar mı sandın, ruhun sesi? Nafile!
Devam ediyor işte çığlıklara derinden derinden.
Affet beni ,beynim saçmalıklarla yoruyorum seni!
Affedin beni, vücudumun her zerresi dinlendirmiyorum sizi!

Ve duyar ruh 'afettik seni' seslerini.
Ardından tüm ağzalar ruh ile söyler aynı şeyi.
Allah'ım imtihanın da ne hoş mükafatın da.
Eğer isyan edecek olursak al yanına bizleri...