Elini öpüpte başıma koyamadım
Annem deyip bir koltukta yer bulamadım
Sen beni karnında dokuz ay taşıdın ama
Ben seni dört odaya sıgdıramadım
Oysa ne mutluyduk ben evlenmeden önce
Annem deyip sarılırdık bir birimize
Bu kadar kısamıydı hayat senle anne
Ne olursun affet beni affet anne
Kayıt Tarihi : 13.1.2016 17:26:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ama analarımız inanın çok bağışlayıcıdır...eminim sizi duyar
Kutluyorum güzel şiirinizi
Saygılarımla
Duyarlı yüreğinize selamlar saygılarımla...
selam ve sevgiyle kal.
Aslında şiiriniz toplumsal ve sosyal bir soruna işaret ediyor.Elinizde olmayan nedenlerden dolayı,tarifi zor bir üzüntü yaşıyorsunuz.Sosyal haklar verildiği zaman aile bireylerinin perişan olmalarına mahal kalmaz.Bir ülkede ekonomik bağımsızlık devlet tarafından sağlanan olanaklarla oluyorsa,belki siz ve sizin durumunuzda olan insanlar vicdan rahtsızlığı duymazlardı.Yapılacak tek şey,çağdaş eğitimin sağlanıp,cinsiyet ayırımı yapmadan bütün çocukları okutup ,meslek sahibi yapmaktır.Böylece ekonomik bağımsızlığı,emekli maaşı hakkeden herkes rahat ve huzur içinde yaşar.
Sizi ve kaleminizi kutlarım,duyarlı yüreğinize sağlık!Benden 10 Ant.
Annenin evlatlarını sığdıramayacağı yer yoktur ama evlat ele karışmaya görsün sizi istesede sığdıramaz sığdıramıyor ne yazıkki..Bir özür şiiriydi okuduğum.. böyle yürekden af dileyerek dökülüyor mısralara duygular kalem buluşturur anasıyla..Kutlarım sizi ve bu güzel şiirinizi.
Saygılar
TÜM YORUMLAR (5)