Affedemiyorum Şiiri - Kamile Kaynak

Bir tek rüyalarımda herşey güzeldi.

Şimdi rüyalarda yerini kabuslara bıraktı.

Korku içinde bir sıçrayış ile bölünen uykular
Ve gözümden süzülen yaşlar.

Zaten günlerimi zehir eden, yaşanmaz kılan
Bir acıydı.

Artık rüyalarımı da sardı.

Git gide dayanılmaz bir hâl almaya başladı.

Ne yazık ki kaçaçak yerimde kalmadı.

Bu suçluluk hissi bir gölge gibi.

Nereye gitsem, hangi yöne dönsem benden önce orda.

Bırakmıyor peşimi bırakmayacak da.

Biliyorum bütün hata benim.

Yüzüne bakmaya bile yüzüm yok.

Beni affet de diyemem buna hakkım yok.

Sen haklısın.

Yaşanılan hiç birşeyi haketmedin.

Ben sevmeyi beceremedim.

O güzel kalbine layık değildim.

Belki hakkım yok istemeye ama ne olur affet.

Affet ki bu acı özgür bıraksın bedenimi.

Çünkü ben kendimi affedemiyorum.

Affedemiyorum.