Aferin Çocuk Şiiri - Semih Kayış

Bir başına kaldın sessiz sokakta,
Yüreğin yanarken baktın uzakta.
Kimseye boyun eğmedin hayatta,
Kendini sevdin sen, aferin çocuk...

Kırılmış aynada gördün yüzünü,
Kendi elinle sardın özünü.
Herşeye rağmen tuttun sözünü,
Bugüne geldin sen, aferin çocuk...

Ne kinle baktın ne de nefretle,
Sustum dedin ama sustun cesetle.
Yine de yürüdün o son hevesle,
İçinden geçtin sen, aferin çocuk...