Afaroz Şiiri - Gülten Nazlı

Sustular, adımı andıklarında,
Gözlerini kaçırdılar gözlerimden.
Bir suç işlemiş gibi değil de
Sanki ben yokmuşum eskiden.

Küçük bir söz müydü büyüttükleri,
Yoksa benliğim mi ağır geldi onlara?
Her adımımda yankılandı yargı,
Ve bir mühür vuruldu alnıma.

Dışlandım sessiz bir mahkemede,
Savunmasız, tanıksız, sebepsiz.
Kalbimi astılar meydanlarda,
Ve kalabalık hep temkinsiz.

Ama ben yanmadım küller içinde,
Bir kıvılcım sakladım derinimde.
Afaroz etseler ne çıkar beni,
Ben hâlâ kendime sadığım içimde.