Adnan Efendi’ye
(Bir Tasavvufî Gazel)
Ne dil bu, kimseye rûhânî söz etmez,
Gönül kırar, ama Hakk’ı gözetmez.
Namaza dur, lakin niyazın eksik,
Kıyamın var, kalbin secdeye gitmez.
Kibrin örmüş, kalbinide taş etmiş,
O taşın içinde bir rahmet bitmez.
Zikir dilinde, kin gönlünde saklı,
O dille kul, Hak kapısına yetmez.
Edep ki hırkadır, giymezsin amma,
Olsun ki kul, onsuz sırra er etmez.
Kırılmış gönlü onarmazsa insan,
O kalbinden Hakk’ın nûru geçip gitmez.
Mahrumî der ki: Ey nefisle dolu,
Kalp kıran, aşkın kıyısına yetmez.
Kayıt Tarihi : 19.11.2025 12:56:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.




Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!