Adıyaman Depremin Üzerine

Canım yandı, yüreğimde derin sızı var,
Adıyaman şehri yasta, gökler ağlıyor.
Zemheride kar boran, evler bir mezar,
Yıkık binaların altından feryat çağlıyor.

Bir kış günü sabaha karşı vurdu zelzele,
Nice canlar yuvada uykuda kaldı.
Kader böyle imiş, söz geçmez ecele,
Gözyaşı seli, dillerde "ah u vah" oldu.

Bu büyük afette yitirdik biz kardaşı,
Her ocakta bir acı, dertler katlandı.
Göçük altı soğuk, titrer ana başı,
Devlet, millet el ele, gönül atlandı.

Yaraları saracağız, gün birlik günü,
Ateş düştüğü yeri yaksa da belli.
Unutmayız şehidi, eyleriz ünü,
Bu feryat tarihe düşen kanlı bir mühür.

Derdini söyler Aşık TURHAL sazında,
Dostlar, bu feryadı duyun, bu ses ne?
Yardım edin, derman olun bu yazıya,
Şifa versin Yaradan, gelsin nefesle.