Adının gölgesinde Şiiri - Ahmet Nejat Al ...

Olmadık bir vakitte, kimseler bilmez,
Usulca sızıyorsun, bir fısıltı yetmez,
Adın... bir soluk gibi düşüyor içime,
Ne zaman esse hasret, ne zaman dinse.

Zihnimin en dalgın, en boş anına,
Saklı düşlerimin tam ortasına,
Ruhumun çekildiği o tenha kıyısına,
İniyor işte... bırakıp beni yalnızlığıma.

Ve tam oraya... hani her şeyin yaslandığı,
En savunmasız, en çıplak kaldığı,
Kalbimin o ince, o hep titrek yanına,
Dokunuyor adın... usulca, inatla.

Bir kor düşüyor sanki küllenmiş közlere,
Eski bir yangın uyanıyor yine gözlerimde.
Ne fayda kaçsam da başka sözlere, başka yüzlere?
Yine sende yanıyor, yine sende kanıyor işte,
Kalbim... adının gölgesinde.