Adını Yazamadığım Şiiri - Ercan Cengiz

ADINI YAZAMADIĞIM

sevince insan, sevdiğine sarılmak ister doyasıya
ne mutlu, olağan şeyler der geçersin
sevgisini ortaya koyup da kapısını sonuna kadar açana
düşünürsün incitmeden sevmenin yolunu
gözlerin ışıldar, mimiklerin gösterir kendini
anlarım, yüreğinin göğüs kafesine sığmadığını

ağlayınca insan, ya derdi var derler
ya çaresizliktendir ağlaması
bebek mi ki canı acıyınca ağlasın ya da acıkınca memeye
düşünürsün daha büyük acıya hazırlanır gibi
gözyaşlarını bırakmamak için düşmanının önüne

gülünce insan gülmek istediğindendir derler deliye
tuzu kuru olanın işi ne iğne batmaz ki eline
gere gere göğsünü siper etmişsindir zalime
gülünce de kahkahalarla gülüşüne katılır kelebekler
kuşlar ötüşür

sen ki adını yazamadığım
sen ki damarımdan akıtılan ilk damlası kanımın
canım, can yoldaşım
bugün senin için toprağı okşuyor yağmur
bekliyorum
bekliyorum, cömertliğini toprağın

(Adsız Fırtınalar Doğuyor)