Adını Sen Koy Şiiri - Hamit Atay

Adını Sen Koy

Bir sabah uyandım, aynada bir gölge,
Kimdim, neredeydim, hangi düşte?
Bir isim vardı dudağımda, silik,
Ama zaman almıştı benden her hece.

Yollar uzun, ayak izim kayıp,
Rüzgârın götürdüğü bir yaprak gibiyim.
Ne bir duvar, ne bir sokak tanır beni,
Gözlerinde solan bir resim gibiyim.

Sesim yankılanmaz boş sokaklarda,
Ne bir mektubun satırında, ne de bir şarkıda.
Dün vardım, bugün belki, yarın kim bilir,
Kim hatırlar ki unutulanları?

Bir zamanlar ismimi fısıldayanlar,
Şimdi başka hayallere daldılar.
Beni anlatan kelimeler eksildi,
Cümleler tamamlanmadan kaldı yarım.

O yüzden adını sen koy bu hikâyenin,
Beni hangi kelimeye sığdırırsan.
İstersen sessizlik de olabilir adım,
Nasıl istersen, öyle hatırla beni...
Hamit Atay