Adını Sen Koy Şiiri - İsa Kılıç

Pencerene konan kuşlara adını sen koy,
Yalnızlığın, çaresizliğin ve kimsesizliğin adını ben koydum,
Rüzgara nereden geldiğini sen sor,
Ben, fırtına kopan uzakların yolcusuyum,
Mutluluğun, güzelliğin, tebessümün sebebini sen bul,
Ben sebeplerimden ayrılalı koca bir ömür doldu,
Hayatın ne anlama geldiğini ona sen anlat,
Ben hayattan kopalı nice güllerim kapında yok oldu,
Sarıya, yeşile, kırmızıya rengini sen söyle,
Siyah beni bırakmaz, biz birbirimize tutuklu,
Yeşeren yaprak, dalında açan çiçek sen ol,
Ben yıllardır rüzgarın savurduğu kurumuşlardayım,
Şarkıların sözleride sen, özleride sen,
Ben adına uzun hava denilen gözüyaşlı ağıtlardayım,
Eller açılıp da gönülden yapılan dualarda hep senin adın olsun,
Sen olda önemi yok, benim adım unutulmaya yüz tutsun,
Yağan yağmur da senden alsın kokusunu, topraktaki filiz de,
Ki, ben; yattığım yerde kokuna hasret olmayayım …….