Sırtımı yaslayıpta durduğum duvar üşütürken beni
Yağan yağmur ıslatırken saçlarımı ve bedenimi
Kavuşturmuşum iki elimle yırtık pırtık ceketimi
Geçenler bakarken acıyan gözlerle; kaçırırım gözlerimi
Ne ben onları anlarım yitik aklımla üşüyen bedenimle
Nede onlar anlar beni yağmurdan kaçma derdiyele
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta