Adını Koyamadığım Özlem Şiiri - Hamit Atay

Adını Koyamadığım Özlem

Bir adı olmalıydı bu duygunun,
Bir iz, bir ses, bir dokunuş…
Ama yok.
Ne zaman seni düşünsem
Adını unuttuğum bir şeye
Hasret kalıyorum.
Özlem mi bu?
Yokluğuna mı,
Varsa bile bana ait olmayışına mı?
Yoksa hiç yaşanmamış bir ihtimale mi
Bunca tutunmam?
Seninle hiç yürümemiş yolları özlüyorum,
Hiç susmamış sohbetleri,
Hiç bitmemiş vedaları…
Ne garip…
Bazen en çok,
Yaşanmamış şeyler eksiltir insanı.
Bir şehri seviyorum mesela
Sırf seninle yürüyebilirdim diye.
Bir şarkıyı özlüyorum
Oysa birlikte hiç dinlemedik.
Adını koyamadığım bir şeysin sen,
Ne sevgili…
Ne yabancı.
Ne geçmişsin tam,
Ne de gelecek…
Bir arada kalmışlık gibi
Ne zaman unutsam…
Bir yerde çıkıyorsun karşıma.
Bir rüzgârda, bir gölgede,
Bir kelimenin tam ucunda…
Sanki içimde bir pencere sana açılıyor
Ama ben hep
Camın bu tarafındayım.
Ve sen...
Hiç bakmıyorsun içeri.
Adını koyamadım bu özlemin
Ama biliyorum
Yalnızca sana ait.
Ve yalnızca bende kalan…
Şiir Hamit Atay..03.02.1986