Adını Ansam Ağlarım

Geliyorum, usul usul susmuş gece gibi,
Dudaklarımda biriken tüm sessizlik hepsi…
Bir bakışın fener, içinde kaybolurum,
Gizli bir son mu bu, adını ansam ağlarım…

Gülüşün bana emanet, sanki bir yalan gibi,
Dokunmayı bilen değil, uzak tutan eller gibi.
Her selamın bir sızı, her vedan kış sabahı,
Boğulur kalbimin sızısı, adını ansam ağlarım…

Senden habersiz sevmişim, kendi yalanımı yaşamışım,
Arkadaş kelimesi yara bandı, içi kan dolu taşmışım…
Sana yakınken yalnızım, senden uzakken de kaybolurum,
Sessiz bir feryadım, adını ansam ağlarım…

İnceden kırılıyorum, sen bilmezsin tam anlayamazsın,
Bir "iyi"nin altında saklı bir ömür bekleyip yanmazsın.
Sen konuşurken kalbim sessizce bir şiir yazar,
Adınla çarpar yüreğim, adını ansam ağlarım…

Korkmuyorum belki de, korkak olan kalbimdir,
Gitmesine izin veremem, tutunurum bir anıya,
Gözlerimde seninle mücadele eden bir çocuk var,
Fırtınalar içinde kaybolurum, adını ansam ağlarım…

Sana söylenmeyen sevgiyle doluyum, affet beni.
Senin yüzünden erimeyi öğrendim, sessiz bir başkaldırı bu.
Bir adını çekip alırken hıçkırırım, göğsüm daralır,
Kalbimde sonsuz bir hüzün sürerim, adını ansam ağlarım,

Belki bir gün unuturum sandım, zaman ilaçtır dedim.
Ama zamandan çaldığım her an, seni daha çok ruhuma gizledim.
Uzak bir yıldız olsan da, bana kazıldın, silinmiyorsun,
Hayalini avutur gözlerimi, adını ansam ağlarım,

Ve işte şimdi buradayım, kelimelerim yalın ve çıplak,
Sana söyleyecek başka sözüm yok, yalnızlık içinde aylak.
Eğer seni seviyorum desem dünyam paramparça olur,
Sessizce seni severim, adını ansam ağlarım,