Adıni anmadan Şiiri - Samira Samiraninsiiri

Adını Anmadan

Sözün en sessiz yerinden çağırıyorum seni.
Rüzgâr esiyorr omuzlarıma , saçına düşen o akların haberini getiriyor.
Kentin kalabalığında, adımlarım bir tek sokağı biliyor.
Avuç içimde sakladığım küçük bir sıcaklık var.
Birine uzatsam, kış bitermiş gibi.
Durak isimlerini unuturum ama senin yürüyüşünü hiç unutmam.
Bir vapur düdüğünde kalbimin yerini martılarla bulurum.

Kimseye söylemediğim bir sözün ağırlığını taşıyorum.
Ne zaman göğe baksam, bulutlar senin yüz hatlarına benziyor.
Kuşların pırıltısını izlerken, içimde çoğalan bir sessizlik büyüyor.
O sessizlik, senden önceki bütün gürültüleri susturuyor.

Yanından geçmeyen yağmurlara şemsiye tutuyorum.
Islanırsan üşürsün diye, gölgemi uzatıyorum.
Bir taşın üzerindeki ince yosun kadar sabırlıyım.
Senden habersiz günler bile adını fısıldayan bir kum saatine dönüşüyor.

Yolları kısa tutan bir pusulam yok.
Uzaklar senin bir tek bakışınla kısalıyor.
Kıyıya vuran dalga geri döner, ben dönmem.
Sakinliğim, gözlerinin kıyısında demir atıyor.

Cebimde kırışmış bir bilet saklı.
Bir yüzünün gülüşü kadar eski, bir sabahın tazeliği kadar yeni.
Nerede dursam, yer açılıyor kalbimde sana.
Kalabalıkta yalnızlık,
bu senli bir yalnızlık
Bir ağacın gövdesine başımı yasladığımda, sen diye aran kalbimi buluyorum
Toprak kokusu, beni sana cagiran bir davetiye .
Rüzgâr, ismimi değil, dönüp duran aynı duayı taşıyor.
Dua, dili olmayan bir çiçek gibi içimde açıyor.

Sana doğru büyüyen bir sabır taşıyorum.
Yokuşların nefesi kesildiği yerde bile içimdeki adım sürüyor.
Ne zaman kapılar kapansa, pencereler senden yana açılıyor.
Gökyüzü, uzun bir cümle gibi seninle tamamlanıyor.

Ve bütün bunları söylerken, adı malum o kelimeye varmıyorum.
Dilimde değil, halimde konuşuyor bu büyük hâl.
Anlasan da anlatmasan da, sana varan her şeyden belli.
Bir kalp, susmayı seçtiğinde en çok söylemiş oluyor.