Adını Anarken Şiiri - Münzevi Zeyrek

adını anıyorum
ama ses değil bu,
derinlikten,
bir yerden düşüyor,
bir dalga kıvrılıyor sana,
geldiğim yerden,

gözlerin gece gibi,
parıldayan ama karanlık,
ben orada,
yolunu yitirmiş,
suskun,

aşk,
toprağın kokusu,
uzayan bir türkü,
adı sende kalan,

rüzgârın tenime değdiği yerde,
sen geçiyorsun içimden,
hafif,
sonra suskunluğun fırtınası,

geceler dolu seninle,
şimdi yokluğun,
nefes buhar,
düş sıcak,
soğuk başka,

ben,
bir çiçeğin toprağıydım,
senle vardım,
şimdi yoksun,
ben kendimi yok sayıyorum,

aşk,
ne deniz sonsuzluğunda,
ne dağ görkeminde,
sadece bir adım,
sessiz kıyılarda yürürken,

adını anmak dua,
cevapsız,
her adımda eksilen ben,
bakış, gülüş,
olmayan,
dünya dönüyor,
sen duruyorsun,

seni sevmek dil değil,
ben sustum,
seninle büyüyen sessizlik,
her hücremde sen,
hatıranda silik,

bir gün, başka şehir,
adını anarken çöken dünya,
ben oradayım,
beklenen yerde,

adını anarken
şehirler yıkılır,
ben yıkılmam,
var olurum,
sessiz, kendimce,

sen bir düş,
bir yudum su,
gittin,
ben içimde ev kurdum,
duvarlar yıkılıyor,
her sabah biraz daha,

bir sabah uyanacağım,
kimse olmayacak,
sen de, ben de,
hatıra kalacağız,

çok ayrılık yazdım,
ama senin gidişin
en büyüğüydü,
susarak yaşadım.