Adım Kemal Şiiri - Serkan Erkan

Yazan; Ben bir diplomatım,
Ve adım KEMAL…

Ağlıyordu bir çocuk, ıslak kaldırımlar üzerinde,
Elleri nasır tutmuş, yüzünde yılların çizgileri sanki,
Fakat, yüreği tazeydi çileyi gösterse de.
Dayanmazdı yüreği, titriyordu besbelli.

Kemal daha on yaşındaydı,
Kalem tutacak elleri, çekiç tutmaktaydı.
Onun ne anası vardı, nede korkusuz bir babası.
Ama Kemal yılmıyordu yaşamaktan.

Daha nice Kemaller var ıslak kaldırımlar üstünde,
Farklı ırklarda, farklı ülkelerde ve yerlerde.
Kimisi çekiç tutuyor, kimisi silah,
Ve durmuyor Kemallerin katliamı, yok oluşu gözler önünde.

Ve onlar oluyor bu ülkenin vatandaşları,
Bilmiyorlar çaresizlikle savaşmayı.
Bir dert mi var, yakıyorlar cigarayı,
Unutuyorlar derdi, tasayı, gamı...

Uyanın artık Kemaller ve Kemalleri yönetenler,
Ne zaman bitecek bu düzensizlikler.
Kaldırın kafanızı, bakın etrafa,
Hiç ADAM kaldı mı şu dünyada…