Adım Kadın Şiiri - Radiye Diri

Mezopotamyanın yakan güneşinde 
Üşüyen gülüşlerimi soğuk akan dicleye gömen KADIN
Sakladınız beni zamanın en ücra köşesine.
Yağmalanmış en utanmaz gecelerin karasına
Beyaz gelinlik giydirdiniz sanırsınız, 
Oysa üryan bedenime karalar giydirdiniz. 
Aldınız kalemi elimden,
Tuttu bir yabancı diğer elimden.
Siz gülerken şeb-i Arus ’ta 
Ölüm fermanım yazılmış ben ise arafta
Ölümün kıyılarında dolaştım da,
Aldılar azrail’in elinden vefasızlar.
Vurdunuz çocukluğumu umutlar tarumar
Öldüğüm günün sabahı toprak misali bağrıma düşen kabulumdü
Haykırsam, feryat etsem bahtsızlığımı duyar mı ? Anam babam.