Adı Sensizlik Şiiri - İbrahim Dursun

habersiz geçiyor günler
durmadan ve bir an beklemeden
her soluk bir bitiş bir yokoluş
eskiyen bir beden gün geçtikçe
ve bu eskimişlikte
eskimeyen ve bitmeyen
sonu gelmeyen
herdem yürekte acı
bunun adı sensizlik
senden ayrı oluşun adı
yüzüne hasret kalışın
prangalara vuruluşun
çaresizliğin ve yalnızlığın
ve anılarla avunmanın adı.
bunun adı sensizlik.

her hatırlayışta bir azap
her azapta ayrı işkence
ve işkence; gözlerin,
o engin kırlar misali
uçsuz bucaksız,
her bakışın
yuvasında annesini bekleyen
bir çift göçmen kuşu
muhtaç ve aç
mevsimi gelince giden
asla geri dönemeyen
göçmen kuşuydu gözlerin.

usul usul kaydın ellerimden
tutamadım seni
gitme diyemedim
sadece baktım
bakakaldım.
sonuç sensizlik
ve bu sonuçta boğulan
tükenen bir benlik
hatırlamaktan ibaret hatıralar
bitmeyen gecelerin kabusu,
işte bunun adı sensizlik...