Adı kadın... Şiiri - Murat Ülkü

Karanlığın gölgesi çökmüş üstümüze,
Hançer gibi saplanır her söz içimize.
"Kadın gibi gülme!" derler arsızca yüzümüze,
İncelik unutulmuş, vicdan suskun, sessizce.

​Küfürler bir tufan gibi savrulur havada,
"Ananı, avradını..." diye haykırırlar arsızca.
Etek giydirip sokaklarda gezdirmeyi düşlerler, zalimce,
Her kelime bir yara, kanayan bu can paramparça.

​"Saçı uzun, aklı kısa!" derler alay eder gibi,
Mutfakta aşçı, yatakta fahişe, sokakta hanımefendi!
Zincir vurur gibi sözlerle bağlılar bu modern köleliğe,
"Dişi köpek, vatan satan..." utanç doğumdan ölüme!

​Ve sonra, o ses yankılanır: "Cennet anaların ayakları altında!"
Ne garip bir çelişki, ne iğrenç bir hile.
Onlar "Adam" değil, sadece "Erkek"ler,
Yalan bu düzen, yalan bu sevgiler...

​Sistem kendi eliyle sapıklar üretmiş,
Hayvana, doğaya, çocuğa, kadına değer vermemiş.
Tek gurur duydukları o nefse amade parçalarıymış,,
Sevmek değil, parçalamak öğretilmiş, bu erkeğin genine işlemiş.

​Ne zaman bitecek bu haksızlık, bu sızı?
Ne zaman merhamet saracak her birimizi?
Uyan ey insanlık, duy bu derinden çığlığı,
Kadınla yükselecek bu dünya, bulacak kadınla aydınlığı.

​Karanlıkları yırtıp doğacak bir güneş,
Zincirleri kırıp özgürlüğe erecek her eş.
Adaletle, sevgiyle örülecek yeni bir düzen,
Kadının kutsallığıyla yeşerecek bu vatan.

​Kadın, senin yarınındır, kızındır, kız kardeşindir,
Seni var eden, can veren, "Ana"dır.
Onu küçümsemek değil, yüceltmektir asıl mesele,
Saygıyla, sevgiyle sarılmak gerekir, çünkü o kutsaldır!..