Sen mi geldin Kadir bey?
Çok üzgün görünüyorsun. Neyin var?
Yoksa yine mi gelmedi çocukların.
Bilirim büyük acıdır görüş günü unutulmak.
Neden gelmediler bilir misin?
Bilirsin elbet kaçtır bana anlatırsın derdini.
İsteyerek vurmadın bilirim küçük kızını.
Haklısın bunu anlatmak çok zor.
Özür dilesen affeder mi insanlar seni?
Sizde artık bıraksanız düğünlerde silah atmayı.
Oynamayı eğlence saysanız öldürmeyi değil.
Ne biçim adettir vurmak insanları,
En mutlu günlerini felaket yapmak.
Belki çıkacaksın üç, beş gün sonra.
Ya ömür nasıl geçer.
Ya eşin affeder mi seni?
Çocukların bir daha baba der mi sana?
Bilirsin daha öncede yaşanıldı bunca saçmalık.
Ama bizler akıllı insanlarız. Bir daha yapmayız dedik.
Düşündük böyle olacak diye bir türlü olmadı.
Aptal mıyız biz Kadir bey?
Aslında elindeki sadece bir demir parçası.
Kim bile bilir ki bunun insanı darmadağın ettiğini.
Kurşun vurduğunu değil silahı çekeni vurur.
Çünkü vicdan azabı insanın içinde bir ömür boyu durur.
Kayıt Tarihi : 23.4.2003 23:30:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!