Eriyorum sanki günbe gün
Issızlşıyor her beklenişte ruhum
Korkuyorum sanki her gün
Kalbim taş kesiliyor biliyorum
Unutuyorum tüm yaşanmışlıklarımı
Yaklaştım yine ölüme bir adım daha
Tamamlanmamış kaderim herhalde o anda
Yıkılıyor üstüme duvarlar amansızca
Dilimde tek dua Allahım affet bu kulunu da
Her yer ölüm kokar Umutlar gibi
Bulutlar ağlardı halime
Nice düştüm bu gurbete
Kim bilir ne çekeceğimi
Ölüm müydü yoksa tek çare
Halim harap yalnızım sanki bu elde
Bir yalnızlıktı içimdeki his
En ücra köşemde bekleyen iblis
Ruhumun her zerresi kirli ve pis
Bir türlü dağılmıyor aklımdaki sis.
Yangındı her yerimi kaplayan
İçimi yakan bir ateş vardı
Ruhumu ısıtan hatta yakan
Sensizliğin ateşiydi
Gözlerine bakınca daha da alevlenen
Kaldım yine tek başıma
Kaldım yine Islak duvarların soğuna
Yaktı yüreğimi yine yarin hasreti
Şimdi kim anlardı beni?
Bilirim bu halimin sebebini
Zalimler duyun bu sesimi
Sizedir bu feryad-ı giryanım
Hak bir gün olduğunda vâki
Ben de sizinle ebediyen ordayım
Hesap günü gelecek
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!