Adem Oğluyum Çocuk Şiiri - Mehmet Kılıçel

Hancı olan dünyanın yolcu ömrüne sahip
Topraktan beden olan Adem oğluyum çocuk
Kaç bin yıldır neslim var kim bilir kime va'hip
Ceddimden geri kalan Adem oğluyum çocuk

Yalçın dağlardan geçen azgın sulardan taşan
Menizlleri tarayıp dumlu tepeler aşan
Bazan hedefe varıp bazan hedeften şaşan
Her gün bir icat bulan Adem oğluyum çocuk

Sevda benim urbanım hep omuzumda durur
Aşka derdiğim güller meftun döşümde kurur
Kuzgunda yanan aşkı bilki hak mevla görür
Yare türküler çalan Adem oğluyum çocuk

Elimde kardeş kanı Habil'i vuran benim
İsa'ya zülüm eden çarmıha geren benim
Kör kuyuda Yusu'fu zifire karan benim
Kalbi nefretle dolan Adem oğluyum çocuk

Gözüm doymak bilmiyor ister dünya malını
Nefsim şükür demiyor yese cennet balını
Unutmuş gibi durur Azrail'in salını
Canıma kıymet salan Adem oğluyum çocuk

Kimsin desen adım var Hava diye anam var
Yar dediğin cümleyi alıpta sineme sar
Herkesin vardır adı sen adımı meşkle kar
Bugün var yarın yalan Adem oğluyum çocuk

Mehmet Kılıçel