Adem Keven Şiirleri - Şair Adem Keven

çocuklara yazılan
adı çocuk olan
bütün şiirlerde kuşlar vardır
renk renk kanatlarıyla
uçarlar hep Kaf dağının ardından
çocukların dünyasına

zor be...
yaşamak, hayatta kalabilmek.
savaş resmen savaş
her şeyle,
senle, benle
akılla, vicdanla

Başını eğdi çocuk
Babam dedi.
Şey dedi.
Yutkundu

Öğretmen soğuktan morarmış elleriyle

Zaman mı

Bir ömür gizli
Nasırlı ellerdeki tesbih tanesinde
Tüketmede titrek parmaklar
Bir sayaç misali

ey şair,
bilirim sen hep güzelliklerden
saf gülücüklerden
sevgi olan yüreklerden hoşlanırsın

mısralarını,

Bir sokak lambası olmak
gecenin ıssız karanlığında
gökyüzünün derinliklerinde
bir yıldız olmaktan daha büyük
hiç şüphesiz.

Bir damla düştü önüme
Baktım yağmur damlası mı diye
Gözyaşıymış.

İçinde hali, sorulmayan nice gariplerin hali varmış.

Kalabalıklar içerisinde
Yapayalnız bir âdem
Binlerce ses çarparken bedenime
Yalnız kendimle doldurduğum bir âlem

Ne bir şahit

kırmızı yanaklı bir kız çocuğu,
kırmızı elmalarla dolu bir eylül.
annesinin az önce toprağa gömülüşü
kan rengini aldı çocuğun yüzünde.

yeşil elmalar, sarı elmalar

Feryadın yürekleri parçaladı
Feryadın dağları, taşları inletti
Ey Filistin çiçeği
Ey savaş gülü...

Her gün doğan güneş