Adem İle Havvadan Bana Şiiri - Veysi Çakır

Koyuyorum kafamı yastığa kargaların senfonisi eşliğinde
Gün ağardı gece yirmi dört saat, bakıyorum mazime teninin bittiği yerde
Yok olur yastığımdaki ıslaklık ve yummuşum gözümü köpeğe
Korkusunu düşünürüm belki saldırır diye

Ezelden ebede ne varsa öylece, hatta öyle bile durmaz
Gözümü kaç milyar yıla diktiğim köklere
Adem doğmuyor Havva daha bir kemik derisi yok
Sonra başlıyor kardeşlik ve herkesin dediği yanlız yaşanılan fanilik

Nuh'un Gemisine biniyorum ufacık bir çocuk, korkudan göğsünde iman
Hesap kitaplar başlıyor mucizelerin propagandasında
İlla bir tanrılık katılacak saniyenin onda birine

O güzel insan doğuyor uzuyor saçları uzuyor ki ne uzuyor
Yer yüzü tarak olmuş gökler ıslaklığı ne yana baksa iman ne yana baksa nur
Elini uzatıyor Ay'a kulluğun adını koyuyor arasına

Kaç milyar insan vardı ve hesabı ve kitabı ve sağ eli sol eli
Haine rastlıyorum kemikleri en az dört katman aşağıda
Sol elinde kitabı ve yediği hurmalar gloteus maksimusunda

Kendimi arıyorum bir çeşme başında
Yaşlı bir adamı babam sanıyorum anama şaşkın bakışlarından
Koynunda uyuya kaldığım asmaların efendisi,
Anamı görmüş alacağının yol üstünde ne hikmetse?
Verecek adam dünyada sahip sadece anneme, babam daha on yedisinde
Varmış bir sevdiği ama Ademden bu yana hikayenin yarısı onun

Doğuru vermiş anam beni saniyenin onda birinde
Kendimi geçiyorum daracık bir yer karanlık sağda solda sesler
Kalkıyorum kemiklerim orda, kemiksiz yürüyorum
O adının söylenmesi insana çok ta hava katan orta doğu
Yemyeşil bir ırmağın içinde....

Bilim adamları acayip söylemlerde
Pek te bir şey değişmemiş bıraktığımız yerden
Yoruluyorum evet saniyenin onda birinde yoruluyorum
Kemiklerimi özlüyorum, özüme dönüp zamansızlığa gidiyorum
Son okuyacağım kitabı merakla bekliyorum.....